วันอาทิตย์ที่ 16 มีนาคม พ.ศ. 2557

Osaka Aquarium Kaiyukan

Osaka Aquarium Kaiyukan( โอซาก้า อะควาเรี่ยม)

วางแผนอยากมีที่นี่ตั้งแต่ต้นเพราะตื่นเต้นกับคำว่าแหล่งรวมสัตว์น้ำที่ใหญ่ที่สุดในโลก และอยากมาดูนกเพนกวิ้นกะแมวน้ำ เดินชมสนุกทั้งครึ่งวัน ขณะที่กำลังสับสนกับซื้อตั๋วรถไฟที่สถานี Umeda อยู่นั้น อาจด้วยความงก ๆ เงิ่น ๆ เจ้าหน้าที่รถไฟก็เข้ามาให้ความช่วยเหลือ เราเลยบอกว่าอยากจะไปที่สถานี Osakao ซึ่งเป็นสถานีที่ใกล้ที่สุดกับเป้าหมายที่เราอยากไป เจ้าหน้าที่ถามเป็นภาษาอังกฤษกระท่อนกระแท่น (เหมือนเราพูดภาษาอังกฤษ) ว่าคุณจะไปที่ Aquarium ใช่มั้ย เจ้าหน้าที่ยื่นโบว์ชัวร์ให้ดูเป็นภาษาอังกฤษมีรูป อะควาเรี่ยม และเราเคยเห็นผ่านตาและอยากได้ Pass นี้ เลยบอกว่า “OK I want to pay for this Package ” เป็นอันเข้าใจว่าความต้องการตรงกัน

เจ้าหน้าที่เลยเรียกเจ้าหน้าที่อีกคนให้พาไปทางลับเพื่อซื้อ Pass นี้ เข้าไปในห้องหนึ่งซึ่งเหมือนว่าจะเป็น Information Tourist สรุปเราก็ได้ตั๋วนี้มาในราคา 2,550 Y ซึ่งด้วย Pass นี้เราสามารถเข้าชม Osaka Aquarium Kaiyukan และสามารถนั่งรถไฟฟ้า Subway ได้ทุกสายในโอซาก้าฟรี

ได้บัตรแบบนี้มา ตอนเข้าเราก็สอดบัตรเข้าเครื่อง สังเกตุว่าตรงหัวบัตรจะมีคำว่า IN เราก็เอาด้านนั้นสอด ถ้างง เจ้าหน้าที่สังเกตุเห็น เรายื่นให้เค้า เค้าก็สอดให้เอง

เมื่อลงจากรถไฟ เราก็เดินตามชาวบ้านญี่ปุ่น เดินไปจนสุดทางเดินจะมีมุมภาพของบรรดาสัตว์น้ำที่น่าสนใจเหมือนจะดึงดูดใจเด็กให้รีบเดินไปให้ถึงที่หมาย เราก็เดินเค้าไปเงียบ ๆ แอบตื่นเต้นเล็ก ๆ

เพราะว่าอากาศเย็นสบายค่อนข้างหนาว เราก็เลยเดินตากแดดแบบไม่กลัวดำ ถ่ายรูปบริเวณเส้นทาง วิวดีนะ รถไม่เยอะ มีจักรยานปั่นบนทางเท้าสวนมาเป็นระยะ ระยะ เมื่อถึงทางแยก ด้วยนิสัยคนไทยเราจะมองซ้ายมาองขวา แต่ว่าประชาชนคนญี่ปุ่นเดินสบายใจเฉิบ ดูมือถือก้มหน้าเดินเฉย ตอนหลังได้เทคนิคเดินตามคนหน้า ถ้าเค้าหยุด เราหยุดเค้าเดินเราเดิน
เดินจนมาถึงด้านหน้าผ่าน ชิงช้าสวรรค์ ถ่ายรูปให้เห็นความกว้างใหญ่ มีหมู่มวลดอกไม้ที่ปลูกเพิ่มความสดชื่น เด็กตัวเล็ก ๆ วิ่งไล่ตามนกพิราบ นกพิราบก็ช่างนะ เดินหนีไม่บินหาย เหมือนหยอกล้อเด็ก ๆ อย่างคุ้นเคย

ด้านหน้า Aquarium มีนักแสดงเปิดหมวกทำการแสดงเหมือนกับจะเป็นการต้อนรับ ผู้คนมุงดูปรบมือให้กำลังใจ คิดถึงบ้านเรานะ พิพิธภันฑ์หลายแห่งน่าสนใจแต่ไม่ค่อยปรับปรุง ขาดการประชาสัมพันธ์ ทำให้ดูเงียบเหงา จะบ่นทำไมเนี่ย ก็ดูจำนวนคนบ้านเค้ากับบ้านเราดิ๊มันต่างกัน และมีอีกหลายส่วนประกอบที่ทำให้เราเป็นเรา และเค้าก็เป็นเค้านั่นแหล่ะ

มาดูสัตว์น้ำ ดูปลา ดูความน่ารักของเด็ก ๆ กันดีกว่า พ่อแม่คนญี่ปุ่นเค้ามีความรับผิดชอบต่อลูกเค้าดีนะ นอกจากจะช่วยแนะนำ เป็นเพื่อนดูปลาแล้วยังสอนให้เด็ก ๆ รู้จักคิว รู้จักรอ ไม่ใช้สิทธิความเป็นเด็กเพื่อที่จะเข้าก่อน หรือ ขอดูก่อน เค้าจะรอจนกว่าเราจะเลิกดูแล้วพอเราออกก็จะค่อย ๆ แทรกตัวเข้าไปแทนที่เห็นแล้วก็เอ็นดู ไม่เหมือนเด็กฝรั่งหรือเด็กไทยบางครอบครัวที่พ่อแม่ตามใจนะ มั่นมากไปหน่อยความเกรงใจก็ย่อหย่อน บ่นอีกละ . .

อยากเห็นกับตาตัวเองก็บรรดากวิ้นเหล่านี้หล่ะ สมใจละ ไปยืนพิจารณาอยู่หลายเพลา ทุกตัวมีป้ายติดอยู่ที่แขน บางตัวขนก็เป็นมัน บางตัวก็เป็นขนปุยทั้ง ๆ ที่มันก็ตัวใหญ่นะ หรือเพราะว่ามันเป็นตัวผู้ก็ไม่ค่อยเข้าใจ บางตัวน่าสงสารปีกเป็นตะปุ่มตะป่ำ หรือว่ามันจะเป็นผู้นำจิตวิญญาน มีวัยวุฒิสูงก็ไม่อาจแน่ใจ หวังว่ามันจะได้รับการดูแลที่ดีทุกตัวอย่างทั่วถึงนะ ยังไงก็ขอบคุณสวนสัตว์ที่ทำให้เราได้เห็น แต่พอคิดถึงว่ามันต้องจากบ้านจากเมืองเกิดมันมา เพื่อมาอยู่ในกรงให้เราดูก็อดสะท้อนใจไม่ได้ ไม่โทษใครนะ เพราะความจริงแล้วเราเองก็มีส่วนที่ทำให้เกิดสวนสัตว์

ปลาชนิดนี้หน้าตามันตลกดีนะ ปากจู้ ๆ

ส่วนตัวนี้ชอบ ครีบมันเหมือนปีกผีเสื้อเลย

หมึกยักษ์หน้าตามันโหดมาก

โซนสัตว์น้ำลึก สะท้อนแสงด้วย

สวยแท้

ที่จริงที่นี่มีสัตว์น้ำน่าดูเยอะนะ แต่ว่าตอนนั้นมันเยอะเลยดูเพลิน เก็บเกี่ยวไว้ในความทรงจำ ไปแล้วจะชอบ ^ ^

เมื่อชมสัตว์น้ำจบเราก็เดินออกมาดูรอบบริเวณ มีท่าเรือโจรสลัด มีที่นั่งอาบแดด แต่ว่ามาอาบแดดหน้าหน้าหนาวแล้วลมโกรกขนาดนี้อาจแข็งตายได้ง่าย ๆ ถุงมือนี่ช่วยได้เยอะสามารถทำให้เราอยู่บริเวณนั้นได้ถึง 15 นาที ชมวิว เก็บบรรยากาศ ที่นี่ยินดีให้บริการนักท่องเที่ยวเสมอไม่ว่าจะเป็นคนของประเทศเค้าเองหรือว่านักท่องโลกอย่างเรา

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น