ตื่นเช้าเพื่อกะจะไปทานบุฟเฟ่ขาปูยักษ์ แต่ปรากฎว่า วันขาปุยักษ์มีเฉพาะวันหยุดสุดสัปดาห์เท่านั้น มื้อนี้แม้จะมีสเต็กอาหารหลากหลายก็รู้สึกว่าขาดทุน ก็เค้าเตรียมตัวมาตั้งแต่ไทยแล้ว อด อด จะได้แก้ตัวอีกเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ เดินโตเต๋ เข้าไปในย่านกลางคืน ที่ตอนเช้าเงียบสงบ อยากมาดูใหม่ตอนมืด ๆ จัง คงจะน่าตื่นตา ขอถ่ายรูปเก็บพิกัดไว้ก่อนแล้วกัน
มีร้านอาหารสลับกับบาร์ ไม่รู้ว่ที่ญี่ปุ่นนี่จะเหมือนกับบาร์ไทยหรือป่าวนะ เดินไปเรื่อย ๆ ดูแผนที่จะไปที่ ฮาราจะกุ ตึกสูงเยอะร้านขายของเยอะ คนเยอะ แยกเยอะ
เดินผ่านหลายซอย คนเยอะตรงไหนเราก็ตามไปตรงนั้น เยอะแป็บนึงอ้าวคนหายไปไหน ก็เลยหาเส้นทางเดินต่อ ความรู้สึกอารมรณ์กลัวตรงตึกที่เป็นร่ม ชอบไปกลางแดด เพราะมันหนาว
เดินผ่าน Time Square เจอสะพานลอยระหว่างตึกเลย อยากไปตรงนั้น ก็เลยหาทางข้ามทางม้าลาย ลัดเลาะเหมือนว่าข้างในจะเป็นห้างสรรพสินค้า ร้านอาหาร ที่ทำงาน เดินตามเดินตามคนใส่สูท ประหนึ่งมาด้วยกัน แหะ แหะ
เลยเจอวิวนี้ สูงดี แต่ ผู้ชายชุดดำเพียบ จากนั้นก็เดินลัดเลาะตามทาง สังเกตุที่พื้น จะมีจุดตะปุ่มตะป่ะ ที่รักเราบอกว่าน่าจะทำไว้ให้คนพิการ เพื่อว่าจะรู้ว่าตอนนี้อยู่ตรงไหน ถ้าจริงก็เยี่ยมเลย บ้านเราน่าจะมีหรือป่าว ไม่ได้สังเกตุ มาบ้านคนอื่นเค้า เห็นอะไรก็ดูจะอวยเค้าเกินไปหรือป่าว
หลุดออกมาจากตึกสูง ผ่านสถานีรถบัส เดินลัดเลาะซอกซอย ชอบจังมีร้านเล็ก ๆ ร้านดอกไม้ ร้านเสื้อผ้า ที่อยู่ข้างทาง แถวนี้เหมือนเป็นที่พักของคนในเมือง ถามว่ามีสลัมเหมือนไทยมั้ย คือ บ้านเก่าดูไม่มีคนอยู่ก็มีนะ แต่สถานที่ดูรก ๆ หายากอ่ะ ส่วนมากเหมือนว่ากำลังก่อสร้างก็เลยดูไม่เรียบร้อยแต่เค้าก็เอาผ้ามาคลุมแสดงอาณาเขตพื้นที่ก่อสร้าง ไม่รู้เหมือนกันว่าสลัมญี่ปุ่นอยู่ที่ไหนอยากจะเห็น
เดินมาเรื่อย ๆ เริ่มเข้าเขตสวนสาธาณะโยโยกิ เจอดอกไม้ ดอกอะไรไม่รุ้สีขาว มันขึ้นอยู่ในรั้วสถานีรถไฟ สวยดี เลยได้ถ่ายมาหลายรูป ชอบแถวนี้มันดูมีเหลื่อม มีชั้น มีแนวโค้ง น่ารักดี
เข้ามาในสวนสาธาณะโยโยกิ เจอประตูเสาไม้ ด้วยอะไรซักอย่าง ไม่ยอมเข้าประตู เข้าด้านข้าง แต่แว๊บนึงก็คิดว่า เดี๋ยวจะหลงทาง เจอรุกขเทวดาบังตาเดี๋ยวจะแย่เลยย้อนกลับมาเดินเข้าประตู ^ O^
เดินผ่านคุณลุงกำลังกวาดใบไม้ บนถนน คือเข้าใจว่าทุกพื้นที่เมืองญี่ปุ่นจะมีคนดูแลพื้นที่เพื่อทำความสะอาด ดูไม่เงียบเหงานะ เส้นทางเดินไกล ๆ ไม่มีคนเดินผ่านแต่มีคนทำงาน มันก็อุ่นใจดี
ห้องน้ำสาธารณะสะอาดมาก ชอบอ่ะไม่ต้องลุ้นว่าจะเจออะไรหรือป่าว มีทิชชู อ่างล้างมือ มีความสุขกับห้องน้ำญี่ปุ่นมาก
ไม่รู้ว่าตอนนี้เค้าจัดนิทรรศการอะไรหรือว่าเค้าบอกประวัติอะไร แต่ชอบอ่ะ มีศิลปะภาพวาดให้เสพย์ด้วย ไปยืนดูภาพ อยากอ่านภาษาญี่ปุ่นได้รู้เรื่องจัง
แล้วก็มาถึงศาลเจ้า Meiji Jingu ก็มีอ่างล้างมือตามธรรมเนียม น้ำใสไหลเย็น อยู่หน้าศาลเจ้ามี เย็น ๆ แบบนี้ ไม่อยากจะถอดถุงมือแล้วล้างมือเลย ไปบางที่ก็แอบเนียนไม่ล้าง คิดเอาเองว่าเค้าคงไม่ว่าหรอกเราเป็นนักท่องเที่ยวนะ
ไปนั่งชมบรรยากาศ ศาลเจ้า เราก็ไหว้กะเค้าไม่เป็นขอนั่งสังเกตุการณ์อยุ่ห่าง ๆ ก็แล้วกัน ไปไหนก็ได้ยินเสียงสำเนียงคนไทย มาญี่ปุ่นอุ่นใจจัง ^ ^
ศิลปะ สถาปัตยกรรมของญี่ปุ่นดูลุ่มลึกเรียบง่าย ไม่รู้ซิ มันดูเรียบง่ายและดูดี ชอบจัง ชื่นชม ชื่นชม
นั่งอยู่มีผุ้ชายแต่งชุดเสื้อขาวกางเกงฟ้าญี่ปุ่น เดินมาไกลๆ ถ่าย ๆ แชะ แชะ
นั่งพักจนหายเหนื่อยก็ออกเดินทาง ระหว่างทางเจอกาเยอะมาก จนกลัวอ่ะ เห็นครั้งแรกมันโฉบลงมาเพื่อกินอะไรขาว ๆ ที่อยู่ข้างทาง ตอนหลังมารุ้ว่ามันคือหิมะที่แข็งตัว อีกากินหิมะ ระหว่างทาง มีรอยขี้นก ฝรั่งเดินสวนมา มันเหมือนจะบินมาเหนือหัวฝรั่ง เราก็เริ่มกลัวละ มันจะขี้เกล้งเหมือนนกที่สวนอะไรน้า สุนันทาหรือป่าว เคยเห็นบินโฉบหัวคนหัวล้าน ใจร้ายมาก ๆ เลยเอาฮู๊ดคลุมหัว ถ้ามันจะขี้ใส่ก็ขี้ใส่เสื้อหนาวก่อนละกัน ถ้ามาลงตรงผมนี่ ศรีจะไม่ทนได้ร้องไห้แน่
เดินมาเรื่อย ๆ จนเจอถนน เห็นร้านไอศรีม เลยอยากกินไอศรีมชาเขียวบ้าง เลยแวะ คือไม่ค่อยชอบเท่าไหร่มันขม นึกถึงคำพังเพยผุ้ใหญ่บอกว่า หวานเป็นลม ขมเป็นยา แต่เค้ากินไอติมนะ ไม่ได้อยากกินยา มันต้องหวานซิ . .
เดินเข้าถนน ฮาราจุกุ คนเยอะมาก ๆ เค้าบอกว่าแถวนี้แหล่งซื้อของ ย่านวัยรุ่น เดินไปเห็นเค้าต่อแถวอะไรไม่รู้มีอยุ่หลายจุด เป็นที่น่าสงสัย แต่รู้สึกเหนือ่ยแล้วเดินสวนสาธารณะทั้งวัน ขอหยุดละกัน เริ่มงอแงอยากกลับที่พัก เก็บแรงไปเที่ยว อาซากุสะ ที่เที่ยวใกล้บ้านต่อคืนนี้
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น